ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΕΣ ΑΜΟΙΒΑΔΕΣ, ΣΕ ΒΑΘΟΣ 10 ΧΛΜ, ΣΤΟΝ ΕΙΡΗΝΙΚΟ

Η Τάφρος των Μαριανών, στο δυτικό Ειρηνικό, που αποτελεί το βαθύτερο σημείο των ωκεανών, αποκάλυψε ένα από τα μυστικά της. Επιστήμονες του Κέντρου Scripps για τη Θαλάσσια Βιοποικιλότητα και Διατήρηση, ανακάλυψαν πρόσφατα με τη βοήθεια ειδικών καμερών, την ύπαρξη γιγαντιαίων αμοιβάδων...

Συγκεκριμένα οι ερευνητές κατέγραψαν ξενοφυοφόρα, μονοκύτταρους οργανισμούς που απαντώνται σε μεγάλα βάθη και χαρακτηρίζονται από το ασυνήθιστο μέγεθός τους, αφού ένα και μόνο κύτταρο μπορεί να ξεπεράσει σε διάμετρο τα 10 εκατοστά. Το βάθος που εντοπίστηκαν ήταν περίπου 10 χλμ και είναι το μεγαλύτερο στο οποίο έχει καταγραφεί η ύπαρξη τέτοιων οργανισμών.

«Πρόκειται για συναρπαστικούς γίγαντες, οι οποίοι είναι εξαιρετικά προσαρμοσμένοι στις ακραίες συνθήκες, αλλά ταυτόχρονα πολύ εύθραυστοι και έχουν μελετηθεί ελάχιστα» υποστηρίζει η ειδική βιολόγος Λίσα Λέβιν, διευθύντρια του Κέντρου.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα πρόσφατων μελετών, τα ξενοφυοφόρα «εγκλωβίζουν» σωματίδια από το νερό που τα περιβάλλει, με αποτέλεσμα να συσσωρεύουν υψηλά επίπεδα μολύβδου, ουρανίου και υδράργυρου. Αυτό σημαίνει ότι οι εν λόγω αμοιβάδες εκτός από προσαρμοσμένες σε συνθήκες απόλυτου σκότους, χαμηλών θερμοκρασιών και υψηλής πίεσης, έχουν και μεγάλη αντοχή στα βαρέα μέταλλα.

«Η ταυτοποίηση αυτών των γιγαντιαίων κυττάρων σε ένα από τα βαθύτερα θαλάσσια περιβάλλοντα στον πλανήτη, σημαίνει ότι ένας εντελώς νέος οικότοπος προσφέρεται για εξερεύνηση της βιοποικιλότητάς του και για μελέτες πάνω στην προσαρμογή των ειδών σε ακραία περιβάλλοντα» τονίζει η Λέβιν.

Για να καταλήξουν πάντως στην ανακάλυψη των γιγαντιαίων αμοιβάδων, οι ερευνητές σε συνεργασία με τη National Geographic Society, ανέπτυξαν, κατασκεύασαν και αξιοποίησαν «dropcams», δηλαδή ευέλικτους, αυτόνομους υποβρύχιους μηχανισμούς για εξειδικευμένη χρήση, οι οποίοι έχουν τη μορφή διαφανούς σφαίρας και περιέχουν μία κάμερα υψηλής ευκρίνειας και ειδικό φωτισμό.

«Η κάμερα προσελκύει τα ζώα που ζουν στον πυθμένα με δόλωμα, μια τεχνική την οποία ανέπτυξε ο καθηγητής του Scripps Τζον Άιζακς, τη δεκαετία του 1960» εξηγεί ο μηχανικός του Ινστιτούτου, Κέβιν Χάρντι, επισημαίνοντας ότι οι ερευνητές ελπίζουν με αυτό τον τρόπο να αιχμαλωτίζουν ζωντανούς οργανισμούς και να τους μεταφέρουν προς μελέτη σε ειδικά ενυδρεία. Πηγή: tvxs.gr