ΨΑΛΙΔΙ, ΠΑΤΡΟΝ ΚΑΙ PRET-A-PORTER ΚΑΤ΄ ΟΙΚΟΝ

Τα ρούχα είναι χειροποίητα, τα αξεσουάρ φτιαγμένα με μεράκι και όλα προήλθαν από τα χέρια και τις ραπτομηχανές του σπιτιού σας. Η επιστροφή στα χνάρια της μοδίστρας ή της κατ΄ οίκον μόδας και ένδυσης δεν είναι απλά σημείο των καιρών, της οικονομικής κρίσης ή της οικονομικής δυσπραγίας...

Χόμπι, δημιουργική απασχόληση ελεύθερου χρόνου ή απάντηση στην οικονομική κρίση, έχει τουλάχιστον στη Θεσσαλονίκη συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό αιτήσεων και μαθητών στα σεμινάρια που διοργανώνει η mod art της fashion designer κυρίας Ασημένιας Σαπρανίδου . Η ιδέα για μαθήματα σχεδιασμού, μετατροπής αλλά και κατασκευής ενός ολοκαίνουργιου και πρωτότυπου ρούχου φαίνεται ότι κέρδισε έδαφος και σε πρώτη φάση συμμετέχουν κυρίως γυναίκες. Αλλά δεν λείπουν αιτήσεις για πληροφορίες και συμμετοχές στους επόμενους κύκλους των σεμιναρίων, ακόμη και από μεσήλικους άνδρες.

Δημιουργική απασχόληση

Νοσταλγία, χόμπι, δημιουργική απασχόληση ή και διέξοδος στους δύσκολους καιρούς; «Λίγο απ΄ όλα,αλλά κυρίως είναι η ανάγκη να εκφραστείς μέσα από τη ραπτική και την ανάδειξη νέων,αποκλειστικά δικών σου σχεδίων» λέει η επιχειρηματίας κυρία Χριστίνα Παρπούλα, που παίρνει μέρος στα σεμινάρια. Η κυρία Παρπούλα είχε από καιρό την ιδέα να ασχοληθεί με «το κάτι παραπάνω» για το ρούχο και τη μόδα, πέρα από το ράψιμο κουμπιών. Το πρώτο ρούχο που θα ΄θελε να βγει από τη ραπτομηχανή της είναι «μια παλιά μπλούζα που θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένα καλαίσθητο,στενό φόρεμα». Η επιλογή της να παρακολουθήσει τα σεμινάρια ραπτικής αντιμετωπίστηκε με κάποια συστολή και περιέργεια από την οικογένειά της. «Τους αιφνιδίασε,αλλά δεν εξεπλάγησαν» λέει. Η κυρία Ελένη Γκερώ πάντως, φοιτήτρια στο Τμήμα Σλαβικών και Βαλκανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ακολουθεί κατ΄ αρχάς τα χνάρια της οικογενειακής παράδοσης. «Η γιαγιά μου είχε τη ραπτομηχανή της και ένα πρόσφατο δώρο από τη μητέρα μου ήταν μια σύγχρονη ραπτομηχανή. Ηταν η κατάλληλη αφορμή για να ξεκινήσω την περιήγηση στα μονοπάτια της μόδας» λέει.

Πρώτος της στόχος να δημιουργήσει «φούστες λίγο ρετρό,προκειμένου να τις φορώ και να εκπροσωπούν περισσότερο το τι είμαι πραγματικά». Εξάλλου θεωρεί ότι «το ρούχο και περισσότερο το ρούχο που παράγεται από τα χέρια του καθενός αντανακλά την προσωπικότητά του καλύτερα από τα τυποποιημένα και “βιομηχανικά” σχέδια,χρώματα και υφάσματα», ενώ η γνώση ραπτικής κρίνεται «στην εποχή μας δύσκολη αλλά απαραίτητη για την αυτάρκεια του νοικοκυριού». Η κυρία Γκερώ έχει και έτοιμη... πελατεία, όταν ξεκινήσει να σχεδιάζει και να ράβει τα δικά της ρούχα. «Ανυπομονούν οι φίλες και οι συμφοιτήτριές μου. Θέλουν και περιμένουν να φορέσουν δημιουργίες από τα χέρια μου. Θα αργήσει όμως λίγο αυτό» αστειεύεται. Τα σεμινάρια υπήρχαν ως ιδέα στο μυαλό της κυρίας Σαπρανίδου από πέρυσι, αλλά η υλοποίησή τους, αν και ξεκίνησε δειλά, βρήκε θερμή ανταπόκριση. «Το μεγαλύτερο κίνητρο είναι πιθανότατα η ανάγκη ανεξαρτησίας και η αγάπη ορισμένων στα παλιά τους ρούχα. Γι΄ αυτό και τα μαθήματα και τα σεμινάρια στοχεύουν σε πρώτη φάση να αναδείξουν τα περιθώρια μεταποίησης και μετατροπής παλιών, φθαρμένων ή ρούχων που με πρώτη ματιά έχουν κουράσει τον κάτοχό τους αλλά δεν θα ήθελε παρ΄ όλα αυτά να τα αποχωριστεί» σημειώνει η κυρία Σαπρανίδου. Στο ίδιο βέβαια ρούχο ο δημιουργός και κατοπινός κάτοχός του μπορεί να... αυθαιρετήσει ελεύθερα, προσθέτοντας σχέδια, χρώματα και πινελιές εντελώς προσωπικές, όπως πιο κραυγαλέες λεπτομέρειες στους ώμους και στην πλάτη ή συνδυασμούς χρωμάτων φαινομενικά αταίριαστους στο γενικό σύνολο, αλλά συμβατούς με τα γούστα του ιδιοκτήτη του.

Στη μοδίστρα... ολοταχώς

Πέρα από την εκπαίδευση και τη στροφή ορισμένων στην απόκτηση γνώσεων ραπτικής για την κατ΄ οίκον δημιουργία πρωτότυπων ρούχων και συνόλων, η μοδίστρα της γειτονιάς φαίνεται όχι μόνο να επιβιώνει στους αντίξοους οικονομικά καιρούς, αλλά και να επανέρχεται με δυναμικό τρόπο. Οι τιμές εξάλλου είναι σε ικανοποιητικά για τον πελάτη επίπεδα και σε πολλές περιπτώσεις ευθέως ανταγωνιστικές με το λιανικό εμπόριο. Ενα ταγέρ ή ένα γυναικείο κοστούμι, ανάλογα με την ποιότητα του υφάσματος και τη χρέωση των ραφτικών, ξεκινούν από τα 135 και τα 130 ευρώ αντιστοίχως. Ενα πρωινό ή απογευματινό φόρεμα ξεκινά από 60 ή 70 ευρώ και φθάνει τα 230- 280 ευρώ, ένα παλτό μπορεί να χρεωθεί από 200 ως 380 ευρώ, ένα παντελόνι ξεκινά από 50 και φθάνει τα 80 ευρώ, ενώ τα πολλά κομμάτια (παντελόνι, κοστούμι, φούστα) θα έχουν σε ορισμένες περιπτώσεις έκπτωση ακόμη και 25%- 30%. «Το κόστος διαφοροποιείται ανάλογα με το ύφασμα, τον προορισμό και τη χρήση και τις χρεώσεις για την εργασία που θα κάνουμε» τονίζει η εκ Πατρών ράφτρα κυρία Ρένα Γραμματικοπούλου . Ετσι, τα ανδρικά ρούχα που απαιτούν πιο «βαριά» και κλασικά υφάσματα και γραμμές ξεκινούν, τα κοστούμια από 250- 350 ευρώ, τα παντελόνια από 60- 80 ευρώ και τα πουκάμισα από 65- 85 ευρώ.

ΙΝFΟ
Τα μαθήματα ραπτικής στο mod art κοστίζουν για έξι μήνες 650 ευρώ. Ο επόμενος κύκλος σεμιναρίων ξεκινά στις αρχές Νοεμβρίου (τηλ. 2310 263.080). Δημιουργίες και προτάσεις παρουσιάζονται το Σαββατοκύριακο στο Αrt Ηouse της Θεσσαλονίκης. Πηγή: tovima.gr