ΠΑΝΤΑ ΤΙΤΛΟΥΣ ΠΡΟΕΔΡΕ....ΩΔΗ ΣΤΟ ΣΩΚΡΑΤΗ...

Μ.Τετάρτη 16 Απριλίου 2009
Ο Ανέστης 16 χρόνων πήρε την εφημερίδα του και σήμερα. Πάλι τα ίδια διαβάζει: «Μικρό καλάθι στις μεταγραφές», άρε πρόεδρε μονολογεί πότε θα δούμε άσπρη μέρα…τέλος πάντων ας τελειώσει κι αυτή η φιέστα που μας έχουν πρήξει στο πότε θα γίνει και βλέπουμε, αν δεν κάνει βαρβάτες μεταγραφές αποκλείεται να ανανεώσω το διαρκείας...»

Πέμπτη 16 Απριλίου 1993
Ο πατέρας του Ανέστη, πρωί πρωί πιάνει δουλειά και το θέμα της ποδοσφαιροκουβέντας όλη την ημέρα είναι ένα. Ο Κόκκαλης πήρε τον Ολυμπιακό. Κάποιοι από τους «άλλους» του κάνουν πλάκα, «άντε ρε μπορεί με αυτόν να μην πέσετε Β’ Εθνική…» Τι να τους πει, δεν είναι ένα και δύο τα χρόνια που η ομάδα παραπαίει. Δεν είναι μόνο τα αγωνιστικά. Πως θα ξεχάσει τις πίκρες στου Καραϊσκάκη όταν έβλεπε κάποιες ομαδούλες να χάνουν στο α’ ημίχρονο και στο β’ να κάνουν την ανατροπή και να φεύγουν τελικά με το διπλό. Πως θα ξεχάσει τις διαιτητικές σφαγές, ή εκείνο το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, γκολ ο ένας, γκολ ο άλλος και οι οπαδοί των δύο ομάδων να φωνάζουν «είναι στημένο; ναιιιιιι». Τα χρέη 12 δις, τις προσφυγές αθλητών, προέδρους στη φυλακή και Διοικήσεις διορισμένες από το Πρωτοδικείο, τη λύση εξυγίανσης που προτείνανε κάποιοι μέσω του υποβιβασμού στη Δ’ Εθνική. Τι να πρωτοθυμηθεί, 9 χρόνια αυτό το μαρτύριο; Για να δούμε σκέφτεται…
Ο χρόνος κυλά και πρώτα δείγματα του νέου προέδρου είναι αισιόδοξα…Ρύθμιση χρεών, δόσεις που αναλαμβάνει ο ίδιος να πληρώσει - πετυχαίνοντας αλήθεια ευνοϊκούς όρους – έξυπνες και ουσιαστικές μεταγραφές και θεαματική αλλαγή πρωτίστως στην ομάδα Μπάσκετ. Από εκεί έρχεται και η πρώτη κούπα του νέου προέδρου για να ακολουθήσει ξέφρενη κούρσα τίτλων μέχρι την καταξίωση στο ψηλότερο βάθρο της Ευρώπης. Από την άλλη οι «Ευρωπαίοι» αρχίζουν να εμπεδώνουν την έννοια ΔΕΥΤΕΡΟΣ. Τα μαθήματα θα συνεχιστούν όμως εντατικά και στο ποδόσφαιρό. Το φροντιστήριο μόλις έχει ανοίξει…

Σαιζόν 1996 – 1997

Σαν ψέμματα φαίνεται, όλα δείχνουν ότι...


ο ΘΡΥΛΟΣ θα κόψει πρώτος το νήμα. Με την επιλογή του Ντούσαν Μπάγεβιτς, το παιδομάζωμα της αφρόκρεμας από την Εθνική Ελπίδων και ξένους που κάνουν τη διαφορά ο Ολυμπιακός διδάσκει στην Ελλάδα την ανάπτυξη από τις πτέρυγες που σε συνδυασμό με τις ατομικές ενέργειες των παικτών του δεν συγχωρεί.
Οι «άλλοι» βαφτίζουν διαιτητική εύνοια το ότι σταμάτησαν τα χειρουργεία και οι σφαγές του Ολυμπιακού, από τις ομάδες που έπαιζαν με 7 παραρτήματα και 8 ινδιάνους ως Αιγαλεώτες. Χρειάστηκαν 9 χρόνια για να ξανακαεί ο Πειραιάς…και η ΚΟΚΚΙΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ να πάρει την εξουσία.
Δεύτερη κούπα, τρίτη, τέταρτη και το ρεκόρ των 4 σερί που κατείχε ο ΘΡΥΛΟΣ σπάει. Οι άλλοι απλά δεν είχαν ρεκόρ παρά την αγρανάπαυση των 9 χρόνων.
Μεταγραφές πρωτόγνωρες για το ελληνικό ποδόσφαιρό, ανακαίνιση της Ριζούπολης, προπονητικό κέντρο από τα πληρέστερα της Ευρώπης, πρόσωπα πάνε και έρχονται αλλά το Μάιο ο μεγάλος αρχηγός από τη Σερβία με το νούμερο 11, σηκώνει πάντα την κούπα. Από το «είναι τρελός ο αρχηγός στο είναι τρελός ο καραφλός». Ποιος θα κατηγορήσει το πρόεδρο για την πτώση στο μπάσκετ; Εξ άλλου μπάλα εννοούμε το ποδόσφαιρο λέγαν όλοι. Οι άλλοι, μόλις το άφησε σε δεύτερη μοίρα είδαν άσπρη μέρα εκεί, αλλά τους μαύρισε για τα καλά στο ποδόσφαιρό. Το τρίτο αστέρι μπαίνει πάνω από τον Έφηβο. Το 7ο σερί είναι το στοίχημα του Προέδρου, του κόσμου, όλων. Εκτός του προπονητή Κάτανετς που επειδή δεν κατάλαβε αυτή την «ψύχωση» τον έστειλε σε πιο υγειές περιβάλλον. Το ήθελε για την ματωμένη ΘΥΡΑ 7 είχε πει και το εννοούσε.
Η παρένθεση του Δούρειου δεν απασχολεί και πολύ καθώς ξεχάστηκε ακόμη και από αυτούς που το πήραν, άλλωστε το όνειρο δεκαετιών για τον Ολυμπιακό γίνεται πράξη. Το παλιό Καραϊσκάκη γκρεμίζεται και στη θέση του σηκώνεται το υπερσύγχρονο παλάτι του ΘΡΥΛΟΥ. Δυστυχώς χωρίς την κυριότητά του. Κι άλλοι γκρέμισαν τότε αλλά η διαφορά ήταν ότι δεν ήξεραν να χτίσουν…
Του ανήκει λένε. Σωστά αλλά δεν λένε ότι καμία ΠΑΕ τότε δεν μπορούσε να πάρει δάνειο 60 εκατ. Ευρώ και μόνο έτσι θα γινόταν πράξη. Άλλωστε δεν είναι εύκολο να το πάρει στη πλάτη και να φύγει και στη τελική δεν υπήρξε φίλαθλος που με την είσοδό του στο γήπεδο να ζήτησε τίτλους ιδιοκτησίας. Πάνω από όλα όμως δεν έβγαλε σε δημοπρασία την ονομασία, δεν την μέτρησε με χρήμα - ακόμη και με 22 εκατ. Ευρώ - και δεν το ξεπούλησε σε καμία τράπεζα ή εμπορικό κέντρο ξεφτιλίζοντάς το και κράτησε τον ιστορικό του τίτλο «Γ.ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ».
Μεταγραφές αεροδρομίων έγιναν ρουτίνα. Ποδοσφαιριστές που όλοι έβλεπαν στη συνδρομητική τηλεόραση ο οπαδός του Ολυμπιακού τους έβλεπε με το εισιτήριο και συχνά είχε την υπογραφή του σε φανέλα. Κάποιοι πιτσιρικάδες εκτός των Ολυμπιακών αναγκάστηκαν να ξηλώσουν αφίσες ινδαλμάτων από τα δωμάτιά τους γιατί τους ο πρόεδρος τους φόρεσε την ερυθρόλευκη. Το «παίχτες πουλημένοι ο Θρύλος δεν πεθαίνει» των πέτρινων χρόνων έγινε «άντε γεια πρωτάθλημα ξανά στον Πειραιά» και στο «είναι τρελός ο Πρόεδρος»
Οι ποδοσφαιριστές παρακαλούσαν και παρακαλάνε να έρθουν στο λιμάνι γιατί μόνο με τα πριμ τίτλου κονομάνε πολύ περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο στην Ελλάδα.
Άλλωστε πολύ σοφά ο Δέλας είχε πει στο Νκοπολίδη, τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν αυτός του είπε να είναι πιο χαλαροί οι διεθνείς στην διεκδίκηση των πριμ της Εθνικής: «Αντώνη εμείς δεν παίρνουμε τα παχυλά πριμ κάθε Μάιο»…Πόσο μπροστά έβλεπε.
Μετά το Δούρειο ακολούθησαν άλλα 5 σερί πρωταθλήματα. Ο μέχρι τώρα απολογισμός στα 16 χρόνια είναι ασύλληπτος από τους «άλλους». 12 ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ, 4 ΚΥΠΕΛΛΑ, 3 ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΠ και βαδίζει για το 4ο ΝΤΑΜΠΛ τα τελευταία 5 χρόνια.
Οι «άλλοι» πανηγυρίζουν τα καλοκαίρια, μουρμουρίζουν το Φθινόπωρο και τα παρατάνε μετά τα Χριστούγεννα. Αλλάζουν διοικήσεις πιο συχνά από ποδοσφαιριστές, τερματίζουν άτιτλες καριέρες, κάνουν συλλαλητήρια, κλαίγονται, διασκεδάζουν τον κόσμο του Ολυμπιακού. Κάποιοι καμαρώνουν υποστηρίζοντας ψευδώς ότι είναι «αιώνιοι αντίπαλοί του».
Και είναι μόνο η αρχή. Ο Πρόεδρος του Ολυμπιακού απέχει μόνο 3 από το να βάλει 4ο αστέρι στη φανέλα, μόλις 1 για να σπάσει το 7 σερί, μόλις 1 για να έχει τα διπλά από τον δήθεν αιώνιο και έχει ήδη ένα περισσότερο από όσα όλοι οι άλλοι μαζί. Θα σταματήσει;

Ένας πρόεδρος απρόβλεπτος, παρορμητικός με έμμονη ιδέα την κυριαρχία του Ολυμπιακού, με σκέψη που βρίσκεται στην ίδια συχνότητα με τους οπαδούς και που πάντα εκ των υστέρων δικαιώνεται με μοναδικό ανεπίτευκτο στόχο αυτόν της Ευρώπης. Αλλά μήπως όσοι πήγαν καλύτερα στην Ευρώπη το συνδύασαν ποτέ με καταξίωση διαρκείας στην Ελλάδα; Ποτέ!

Ο 16χρονος Ανέστης της ιστορίας είναι τελικά δικαιολογημένα αγανακτισμένος, γιατί από όταν κατάλαβε τον εαυτό του ξέρει ότι το ελληνικό πρωτάθλημα είναι μια διοργάνωση που στο τέλος κερδίζει ο Ολυμπιακός.
Οι μεγαλύτεροι όμως ξέρουν καλά τι σημαίνει Σωκράτης Κόκκαλης για τον σύλλογο που λατρεύουν και δεν θέλουν με τίποτα να ξαναζήσουν την περίοδο πριν από αυτόν.
Κανένα ευρωπαϊκό όραμα δεν αντικαθιστά την πραγματικότητα των τίτλων, εκτός αν οι γείτονές σου είναι Νορβηγοί οπαδοί της Ρόζενμποργκ. Αν όμως είναι από τα μέρη μας…καλώς τα παιδιά.
Έτσι απλά.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ