«Ο ΟΜΠΑΜΑ; ΕΙΝΑΙ ΛΕΥΚΟΣ!»

Λέμε ότι βρισκόμαστε σε μια ανεκτική, πολυπολιτισμική νέα εποχή, μια εποχή όπου το χρώμα του δέρματος δεν έχει σημασία, δεν μας καθορίζει. Κι όμως ένα νέο βιβλίο, «Η Ιστορία των Λευκών Ανθρώπων», γραμμένο από μια μαύρη ιστορικό, υποστηρίζει ότι ο Μπαράκ Ομπάμα είναι... λευκός...

Αυτό δεν οφείλεται, σύμφωνα με τη συγγραφέα, στο γεγονός ότι η μητέρα του ήταν λευκή αλλά στο μορφωτικό του υπόβαθρο, στο εισόδημά του, στην εξουσία του και στην κοινωνική του κατάσταση. Η γνωστή μαύρη αμερικανίδα ιστορικός Νελ Ιρβιν Πέιντερ αναζητά στο βιβλίο της την ιστορία της αντίληψης περί φυλών, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στην ιδέα της λευκής φυλής και στο γιατί και πώς οι λευκοί έχουν κυριαρχήσει σε άλλες πιο σκουρόχρωμες φυλές τους τελευταίους αιώνες.

Η φυλή, υποστηρίζει, αποτελεί ένα ρευστό κοινωνικό κατασκεύασμα, που δεν υποστηρίζεται από καμιά επιστημονική απόδειξη. Οπως και η ομορφιά, αφορά μόνο την επιφάνεια. Από επιστημονικής απόψεως έχει δίκιο.

Το Πρόγραμμα για την Καταγραφή του Ανθρώπινου Γονιδιώματος, που κόστισε 3 δισεκατομμύρια δολάρια, αποκάλυψε το 2003 ότι κάθε ανθρώπινο ον έχει μια μοναδική αλληλουχία DΝΑ, η οποία διαφέρει από εκείνη οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου κατά 0,1%, ασχέτως εθνικής προέλευσης. Ετσι, όλοι οι άνθρωποι είναι 99,9% ίδιοι- άρα επιστημονικά δεν υπάρχει φυλετική διαφορά.

Η οργή

Κάπου εδώ έρχεται η «Ιστορία των Λευκών Ανθρώπων», γραμμένη από μια 67χρονη μαύρη που υποστηρίζει ότι η λευκή φυλή δεν υπήρξε ποτέ. Κάτι που έχει ήδη εξαγριώσει την αμερικανική Ακροδεξιά. Σε ιστοσελίδες λευκών ρατσιστικών οργανώσεων τα μηνύματα είναι πολλά: «Μάλλον θα κερδίσει Πούλιτζερ η Πέιντερ», γράφει κάποιος. «Κοίτα πόσο προστατεύει η κοινωνία μας αυτούς τους νέγρους». Και ένας άλλος προσθέτει: «Η συγγραφέας ζηλεύει την Ιστορία μας και την ομορφιά των λευκών γυναικών».

Η Πέιντερ δεν επηρεάζεται από την κριτική: οι αντιλήψεις μας για τη φυλή επεκτείνονται, υποστηρίζει, λόγω του τρόπου ζωής. Και η ίδια είναι ουσιαστικά λευκή, λέει, καθώς έχει σπουδάσει στο Χάρβαρντ, δίδασκε στο Πρίνστον Ιστορία και τώρα κάνει το μάστερ της στη Ζωγραφική. Αλλωστε, συνεχίζει, ένας μαύρος με σωστές διασυνδέσεις και τρόπο ζωής στις ΗΠΑ μπορεί να γίνει «λευκός», ενώ ένας μη προνομιούχος λευκός μπορεί να ζήσει τη ζωή ενός «μαύρου».

Ιστορικά, η έννοια της «λευκότητας», γράφει η Πέιντερ, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη φιλοσοφική προσπάθεια για δικαιολόγηση της δουλείας. Η «λευκότητα» έφτασε να αντιπροσωπεύει την ελευθερία και την ευγένεια, ενώ οι άνθρωποι με σκούρο δέρμα πήραν τον ρόλο του χαμένου. Πριν από το υπερατλαντικό εμπόριο σκλάβων το χρώμα δεν έπαιζε τέτοιον ρόλο. Στον Μεσαίωνα, για παράδειγμα, οι σκλάβοι ήταν πολλές φορές λευκοί. Οταν αναπτύχθηκε η βιομηχανία της ζάχαρης στην Αμερική δημιουργήθηκε η ανάγκη για περισσότερους σκλάβους και οι λευκοί Ευρωπαίοι άρχισαν να «εισάγουν» Αφρικανούς για να δουλέψουν στις φυτείες τους.

Ετσι, τα αφεντικά άρχισαν να αποκτούν ανωτερότητα- ηθική, κοινωνική και διανοητική- απέναντι στους μαύρους. Η εκτεταμένη λατρεία της «λευκότητας» άρχιζε. Και μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να έχει τελειώσει. Τα μέσα ενημέρωσης συμμετέχουν στο παιχνίδι H αναζήτηση της «λευκότητας» παραμένει ακόμα ένα κοινωνικό ζητούμενο. Στο βιβλίο της η Πέιντερ περιγράφει πως όσοι δεν είναι λευκοί παλεύουν να ανέβουν κοινωνικά και να γίνουν έτσι, από πλευράς κοινωνικής αναρρίχησης, «λευκοί».

«Πιστεύουμε, ή τουλάχιστον πιστεύαμε μέχρι τη συγγραφή αυτού του βιβλίου, ότι η φυλή ήταν κάτι μόνιμο μέσα σε κάθε άνθρωπο. Ομως αυτή η αντίληψη έχει αλλάξει». Η Πέιντερ τονίζει ότι τα μέσα ενημέρωσης συμμετέχουν σε αυτό το παιχνίδι, τονίζοντας όσον αφορά τους μαύρους με αρνητικό φως τα όσα συμβαίνουν- προβάλλοντας δηλαδή ιδιαίτερα πράξεις βίας, τα υψηλά ποσοστά αναλφαβητισμού και την ανεργία και αποκρύβοντάς τα σε μεγάλο βαθμό όσον αφορά τους λευκούς πολίτες.

«Μea culpa» για την οικολογική καταστροφή

Δύο φορές μέσα σε μία μέρα «χτύπησε» ο Μπαράκ Ομπάμα σηματοδοτώντας ένα είδος επιστροφής μετά τις κατηγορίες που δέχθηκε ότι αδράνησε στο θέμα της πετρελαιοκηλίδας. Λίγες ώρες αφότου η κυβέρνησή του υπέβαλε στο Κογκρέσο το κείμενο με το νέο δόγμα εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, ο αμερικανός πρόεδρος παραχώρησε συνέντευξη Τύπου για την καταστροφική διαρροή στον Κόλπο του Μεξικού κατά την οποία αναγνώρισε ότι εκτίμησε λανθασμένα την κατάσταση.

Ο αμερικανικός Τύπος υποδέχθηκε θετικά το mea culpa του Ομπάμα.

«Εκστόμισε δύο λέξεις- “έκανα λάθος”- που πολλοί από τους 43 προκατόχους του είχαν προσπαθήσει να αποφύγουν χωρίς να το πετυχαίνουν στον ίδιο βαθμό», ανέφεραν οι «Νιου Γιορκ Τάιμς», υπενθυμίζοντας ότι στην αρχή της προεδρίας του είχε παραδεχθεί εξίσου θαρραλέα ότι «τα θαλάσσωσε» διορίζοντας σε κυβερνητικά πόστα πρόσωπα για τα οποία αποδείχθηκε στη συνέχεια ότι διαπράξει φοροδιαφυγή. Προχθές, ο αμερικανός πρόεδρος αναγνώρισε ότι η κυβέρνησή του δεν κινήθηκε με «αρκετή ταχύτητα» για να αλλάξει το πλαίσιο που διέπει τις υποθαλάσσιες γεωτρήσεις. «Σε περίπτωση που αναρωτιέστε ποιος είναι υπεύθυνος, αναλαμβάνω εγώ την ευθύνη», δήλωσε ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη Τύπου.

Στροφή 180 μοιρών. Στο κείμενο που υποβάλλει κάθε νέος πρόεδρος για την εθνική ασφάλεια, ο Ομπάμα περιγράφει μια νέα εποχή στην οποία οι ΗΠΑ θα πρέπει να μάθουν να ζουν εντός των ορίων τους, ενώ στις προτεραιότητες περιλαμβάνονται για πρώτη φορά η αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους και η ενίσχυση της εκπαίδευσης. Ουσιαστικά ο Μπαράκ Ομπάμα εγκαταλείπει το δόγμα του «προληπτικού πολέμου» της κυβέρνησης Μπους και ανοίγει τον δρόμο για ευρύτερη συνεργασία με τις ανερχόμενες δυνάμεις του πλανήτη ενώ στο κείμενο του 2002 αναφερόταν ρητώς ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα επέτρεπαν την άνοδο μιας αντίπαλης υπερδύναμης. Πηγή: http://www.tanea.gr