ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ ΚΙ ΟΜΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

O Μπάστιαν Ρ. Μπλόεμ, καθηγητής Νευρολογίας και ιατρικός διευθυντής του Κέντρου Πάρκινσον του Πανεπιστημίου Radboud στην Ολλανδία, πίστευε ότι τα είχε δει όλα τα χρόνια που φροντίζει τους ασθενείς του. Ο άνθρωπος όμως που τον επισκέφθηκε πρόσφατα αποτέλεσε την έκπληξη...

Ο 58χρονος υποφέρει επί μία δεκαετία από Πάρκινσον- νευρολογική πάθηση στην οποία πεθαίνουν τα εγκεφαλικά κύτταρα που ελέγχουν την κίνηση- και είναι ανίκανος να περπατήσει. Τρέμει και μπορεί να κάνει μόνο λίγα βήματα προτού σωριαστεί.

Στη συνέχεια ο άντρας είπε στον δρα Μπλόεμ κάτι εκπληκτικό: ασκείται τακτικά, είναι ποδηλάτης, πράγμα που οι ασθενείς που βρίσκονται σε αυτό το στάδιο της ασθένειας δεν μπορούν κανονικά να κάνουν. «Μου είπε ότι ποδηλατεί καθημερινά κάνοντας χιλιόμετρα ολόκληρα. Αυτό δεν είναι δυνατόν, σκέφτηκα. Ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο του Πάρκινσον. Δεν μπορεί καν να περπατήσει» μας είπε τηλεφωνικά από την Ολλανδία.

Ο άνδρας ήταν πρόθυμος να δείξει τι εννοούσε, γι΄ αυτό ο δρ Μπλόεμ τον πήγε έξω όπου βρισκόταν παρκαρισμένο το ποδήλατο μιας νοσοκόμας. «Τον βοηθήσαμε να ανεβεί στο ποδήλατο, του δώσαμε μια μικρή σπρωξιά και έφυγε» συνέχισε ο δρ Μπλόεμ. Ο ασθενής έκανε κανονικά ποδήλατο, πραγματοποίησε στροφή 180 μοιρών και είχε εντελώς τον έλεγχο, όλα τα συμπτώματα του Πάρκινσον είχαν εξαφανιστεί. Τη στιγμή όμως που κατέβηκε από το ποδήλατο τα συμπτώματα επανεμφανίστηκαν. Εμεινε αμέσως μαρμαρωμένος, ανίκανος να κάνει ένα βήμα.

Ο δρ Μπλόεμ τράβηξε φωτογραφίες και βίντεο με τον ασθενή να προσπαθεί να περπατήσει και μετά να οδηγεί το ποδήλατό του. Οι φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση «Νew Εngland Journal of Μedicine».

Αφού εξέτασε αυτόν τον άνδρα, ο δρ Μπλόεμ ζήτησε από άλλους 20 ασθενείς οι οποίοι έχουν Πάρκινσον σε προχωρημένο στάδιο να οδηγήσουν ποδήλατο. Αποδείχθηκε ότι όλοι μπορούσαν να το κάνουν, αν και δεν είναι σαφές γιατί συμβαίνει αυτό. Ο δρ Μπλόεμ και άλλοι ειδικοί στη νόσο του Πάρκινσον έχουν εντυπωσιαστεί.

Οι ασθενείς που υποφέρουν από Πάρκινσον μπορούν συχνά να πραγματοποιήσουν περίπλοκες κινήσεις- να χορέψουν, να τρέξουν, να περπατήσουν χωρίς πρόβλημα για λίγα λεπτά- αν πάρουν τα κατάλληλα ερεθίσματα, συναισθηματικά ή οπτικά. Υπάρχουν παραδείγματα, όπως η ομάδα ασθενών με Πάρκινσον που παγιδεύτηκε σε πυρκαϊά αλλά όλοι τους κατάφεραν να κατεβούν γρήγορα σκάλες και να γλιτώσουν για να μαρμαρώσουν στη θέση τους τη στιγμή που βρέθηκαν έξω.

Αυτό το «κινητικό παράδοξο» όμως δεν διαρκεί για πολύ. Η ποδηλασία επί ολόκληρα χιλιόμετρα είναι κάτι πολύ διαφορετικό από το περπάτημα λίγων λεπτών. Και, σύμφωνα με τον δρα Μπλόεμ, ως σήμερα δεν ήταν γνωστό ότι οι ασθενείς με Πάρκινσον μπορούσαν να κάνουν ποδήλατο. Βεβαίως, προσθέτει, δεν υποστηρίζει ότι οι ασθενείς με Πάρκινσον πρέπει να ορμήσουν σε ένα ποδήλατο και να βγουν στους πολυσύχναστους δρόμους. Χρειάζονται βοήθεια για να ανεβούν στη σέλα και μπορεί να έχουν πρόβλημα αν αναγκαστούν να σταματήσουν στους φωτεινούς σηματοδότες. Πρέπει να κάνουν ποδηλασία σε ασφαλείς περιοχές.

Ο δρ Μπλόεμ τους συστήνει να πάρουν ποδήλατο με τρεις ρόδες ή στατικό ποδήλατο. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η ποδηλασία προσφέρει στους ασθενείς την ευκαιρία να απαλλαγούν από τα συμπτώματά τους όσο βρίσκονται πάνω στο ποδήλατο, να μοιάζουν και να αισθάνονται κανονικοί και να ασκούνται πραγματικά όταν η ασθένειά τους έχει προχωρήσει τόσο που δεν μπορούν ούτε να περπατήσουν. Πηγή: http://www.tovima.gr