ΠΑΙΔΙΑ ΑΦΗΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥΣ

«Με έδιωξαν από το Ιράν και τώρα με διώχνουν και από την Ελλάδα.Διπλή αδικία!Στο Ιράν η κυβέρνηση δεν με άφηνε να πάω σχολείο, παρ΄ όλο που γεννήθηκα και μεγάλωσα εκεί. Και εδώ που πηγαίνωη Αστυνομία, τώρα που έγινα 18 ετών, μου ζητά να φύγω σε δύο μήνες». Τόσο απλά και τόσο δύσκολα είναι τα πράγματα για τον Ιρανοαφγανό Ουαχίντ Χαβαρί, ο οποίος φιλοξενείται- όπως και δεκάδες άλλες προσφυγόπουλα- στο Κέντρο Παιδικής Μέριμνας Αρρένων της Κόνιτσας..

«Θέλω μια καλύτερη ζωή, να πάρω την ιθαγένεια και να μείνω εδώ, στην Ελλάδα. Το μεγάλο μου όνειρο είναι να σπουδάσω και να ασκήσω την ιατρική. Η κατάσταση όμως εδώ στο Κέντρο είναι χάλια και είμαι πολύ απογοητευμένος» συνεχίζει.

«Η οικογένειά μου στο Ιράν αγνοεί την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι. Μαθαίνουν όμως από την τηλεόραση ότι είναι δύσκολο να πάρουμε ιθαγένεια. “Να πας στην Ευρώπη” μου λένε» συμπληρώνει. Ο Ουαχίντ πέρασε μια οδύσσεια για να φθάσει στην Ελλάδα. «Ξεκινήσαμε από το Ιράν με αυτοκίνητο. Τα σύνορα τα περάσαμε με τα πόδια, μέσα από τα βουνά. Πήγα στην Κωνσταντινούπολη, όπου έμεινα 20 ημέρες, και στη συνέχεια στα παράλια του Αιγαίου, όπου μας έπιασε το Λιμενικό και μας έστειλε στη Μυτιλήνη.Επειταμεταφερθήκαμε στην Αθήνα και έφυγα για την Πάτρα. Στον Ερυθρό Σταυρό μου πρότειναν να με στείλουν εδώ:στην Κόνιτσα».

Η περίπτωση του Ουαχίντ είναι μία από τις πλέον χαρακτηριστικές των δεκάδων προσφυγόπουλων που φιλοξενούνται στο Κέντρο Μέριμνας της Κόνιτσας, η λειτουργία του οποίου κινείται πια στην κόψη του ξυραφιού. Αιτία δεν είναι άλλη από την αδυναμία του κράτους να ανταποκριθεί στις τυπικές υποχρεώσεις του, για τις οποίες άλλωστε έχει δεσμευθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Εδώ και περίπου έναν χρόνο το Κέντρο φιλοξενεί έναν μεγάλο αριθμό ανηλίκων προσφύγων που εισέρχονται παράνομα στη χώρα μας, ενώ το οικονομικό κόστος καλύπτεται (θεωρητικά) από το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Προσφύγων.

Αν και το Κέντρο υπερέχει των αντίστοιχων δομών για τους πρόσφυγες για τη χώρα μας παρέχοντας φιλοξενία, εκπαίδευση και ψυχαγωγία, εν τούτοις η απροθυμία του κράτους να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του κινδυνεύει να ρίξει «τίτλους τέλους» στη λειτουργία του.

Παρ΄ ότι η προγραμματική σύμβαση για το Κέντρο βρισκόταν στα συρτάρια της προηγούμενης πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας, υπεγράφη τελικώς (και με καθυστέρηση) από τη νυν υπουργό κυρία Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου.

Ωστόσο τα χρήματα που αφορούν τη λειτουργία του από 1ης Ιουνίου ως την 30ή Σεπτεμβρίου 2009 έχουν «κολλήσει» στο Ελεγκτικό Συνέδριο, το οποίο αρνείται να εγκρίνει τιμολόγια προγενέστερα της προγραμματικής σύμβασης.

Στη συνέχεια, έπειτα από διαβουλεύσεις με το υπουργείο, αναζητήθηκε διαφορετική φόρμουλα προκειμένου να πληρωθεί το προσωπικό και εκπονήθηκε νέα προγραμματική σύμβαση ύψους 126.000 ευρώ. Ωστόσο και αυτή έχει «κολλήσει» στο συρτάρι της αρμόδιας υφυπουργού κυρίας Φώφης Γεννηματά. Το αποτέλεσμα είναι το προσωπικό να είναι απλήρωτο, η τοπική αγορά να έχει φορτωθεί με υπέρογκα φέσια και το Κέντρο να αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Το χειρότερο όμως είναι ότι ίσως η αξιοπρεπέστερη προνοιακή δομή για τους πρόσφυγες στη χώρα μας κινδυνεύει με κατάρρευση.

Η διοίκηση του Κέντρου απέρχεται και οφείλει να παραδώσει. «Σφραγίζονται επιταγές στα σουπερμάρκετ και ντρέπομαι να κυκλοφορήσω.

Ολοι μου λένε: “Μας χαντάκωσες”» σημειώνει ο πρόεδρος του ΔΣ κ. Χρ. Φασούλης. Πηγή: http://www.tovima.gr