ΑΚΥΚΛΟΦΟΡΗΤΑ CD ΚΑΙ VΙDΕΟGΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΖΙΜΙ ΧΕΝΤΡΙΞ
Κλείνουν 40 χρόνια από τον θάνατο του Τζίμι Χέντριξ και η επέτειος δεν θα περάσει απαρατήρητη. Τουναντίον. Ένα νέο επετειακό CD που θα κυκλοφορήσει στις 9 Μαρτίου θα φρεσκάρει τις αναμνήσεις μας. Μαζί και ένα ακυκλοφόρητο CD με παλιές στούντιο ηχογραφήσεις. Ενώ μια περιοδεία που οργανώνεται προς τιμήν του θα κάνει ακόμη πιο ζωντανό τον μύθο του. Τέλος, ένα καινούργιο videogame με τίτλο «Rock Βand» θα βάλει στο... παιχνίδι και τις νεώτερες γενιές...
Αν και ο Τζίμι Χέντριξ είναι ο ορισμός του διαχρονικού καλλιτέχνη. Ίσως να είναι και η τρέχουσα κοινωνική συγκυρία που βοηθάει στην άσβεστη φλόγα του μύθου του- πιο πολύ και από την εποχή που πέθανε. Μόνο 27 ετών και στο απόγειο της δόξας του, έφυγε για το μεγάλο... αστρικό ταξίδι, έπειτα από χρήση αλκοόλ σε συνδυασμό με χάπια. Στην αρχή, ο θάνατός του θεωρήθηκε άλλη μια απώλεια σε μια περίεργη εποχή που σφραγίστηκε από θανάτους στη μεγάλη κοινότητα του ροκ. Η Τζάνις Τζόπλιν θα πέθαινε έναν μήνα αργότερα, ενώ ο Τζιμ Μόρισον έναν χρόνο μετά.
Παρά τις αγκυλώσεις της εποχής, ο Χέντριξ ξεπέρασε το φυλετικό θέμα, όπως ο Μπαράκ Ομπάμα. Αυτό συνέβη χωρίς πολλά λόγια, αποκλειστικά με τη δύναμη της μουσικής του. Γιατί δεν μίλησε ποτέ ανοικτά υπέρ των δικαιωμάτων της μαύρης μειονότητας κι ας ήταν οι κοινωνικές καταστάσεις πιεστικές, γεμάτες εντάσεις. Τα δάκτυλά του στην κιθάρα, το πάθος του, η εσωτερική του τρέλα, «μίλησαν» αντ΄ αυτού. Πολλοί εκπρόσωποι μάλιστα της αφροαμερικάνικης κοινότητας τον κατηγόρησαν ότι ακολουθεί «λευκά στερεότυπα» και ειρωνεύτηκαν την ανοιχτή εκτίμηση που έδειχνε σε καλλιτέχνες όπως ο Μπομπ Ντίλαν, οι Βeatles και ο Έρικ Κλάπτον.
Είναι χαρακτηριστικό αυτό που λέει ο Άγγλος μουσικός Ρόμπερτ Γουάιτ, που η μπάντα του, «Soft Μachine», περιόδευσε μαζί με τον Χέντριξ το 1968: «Δεν είναι ανάγκη να κάνεις πολιτικές δηλώσεις όταν είσαι ο Τζίμι Χέντριξ. Γιατί ζούσε μια ζωή που είχε ξεχωριστή πολιτική σημασία».
Και ο Βέρμον Ρέιντ, κιθαρίστας των Living Colour, που θα συμμετέχει στην περιοδεία- αφιέρωμα, που ξεκινά αύριο από τη Σάντα Μπάρμπαρα της Καλιφόρνιας: «Ήταν ο ίδιος το Κίνημα. Δεν ήταν ανάγκη να υψώσει τη γροθιά του. Όταν ακούς κομμάτια όπως το «Μachine Gun» ή το «Star Spangled Βanner» είναι σαν να ακούς το σάουντρακ της εποχής». Πηγή: http://www.tanea.gr
