ΞΕΡΙΖΩΝΟΝΤΑΙ ΔΑΣΗ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΚΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΓΑΡΙΔΕΣ ΚΑΙ ΨΑΡΙΑ

Επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι ο άνθρωπος καταναλώνει - κατά μέσο όρο - 17 κιλά θαλασσινά και ψάρια το χρόνο. Μάλιστα, όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Ντόιτσε Βέλε («ΝΒ»), η τάση αυτή είναι σε παγκόσμιο επίπεδο αυξητική και το γεγονός είναι ανησυχητικό, διότι δεν υπάρχουν τόσα πολλά ψάρια στις θάλασσες, τα ποτάμια και τις λίμνες της υφηλίου...

Υπάρχει λύση στο πρόβλημα; Ορισμένοι θεωρούν πως η απάντηση στο ζήτημα αυτό είναι οι ιχθυοκαλλιέργειες. Πολλοί επιστήμονες, όμως, καθώς και μεγάλες οικολογικές οργανώσεις έχουν σοβαρές αντιρρήσεις. Διότι, όπως επισημαίνεται στο δημοσίευμα, η εξέλιξη των ιχθυοκαλλιεργειών γίνεται - μέχρι στιγμής - άναρχα, με αποτέλεσμα ορισμένες από αυτές να προκαλούν περιβαλλοντικές καταστροφές ή να ενέχουν κινδύνους για την υγεία των καταναλωτών.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τροφίμων, πολλά ψάρια και θαλασσινά απειλούνται, διότι σχεδόν στο 80% των ειδών αυτών γίνεται υπεραλίευση. Αυτό σημαίνει ότι αλιεύονται πολύ περισσότερα ψάρια από όσα μπορούν να αναπαραχθούν. Η Κατρίν Τσούκο, που εργάζεται στην παγκόσμια οικολογική οργάνωση WWF, μιλώντας στη «ΝΒ», είπε σχετικά: «Η ανάγκη για κατανάλωση ψαριών αυξάνεται. Τόσα πολλά ψάρια δεν υπάρχουν. Εδώ και δεκαπέντε χρόνια δεν μπορεί να ξεπεραστεί το όριο των 90 εκατομμυρίων τόνων».

Οι συνέπειες της υπεραλίευσης

Όπως είναι φυσικό, η τάση αυτή έχει τις συνέπειες της. Σύμφωνα με τη WWF, τους μεγαλύτερους κινδύνους από την υπεραλίευση διατρέχουν αυτήν τη στιγμή ο λευκός τόνος, ο ξιφίας και ο μπακαλιάρος του Ατλαντικού. Πολλά είδη βρίσκονται ένα βήμα πριν από την εξαφάνιση, όπως για παράδειγμα τα χέλια, ο κόκκινος τόνος και ένα μικρό είδος καρχαρία. Για το λόγο αυτό οι ιχθυοκαλλιέργειες έχουν γίνει περιζήτητες. «Είναι αλήθεια πως η μεγάλη ζήτηση καλύπτεται από τις ιχθυοκαλλιέργειες. Αυτός ο κλάδος παρουσιάζει ανάπτυξη της τάξεως του 20% το χρόνο», ανέφερε χαρακτηριστικά η Κατρίν Τσούκο.

Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος της Ένωσης Bioverband Naturland, Στέφαν Χόλερ, επιβεβαίωσε ότι η αγορά καλλιέργειας ψαριών και θαλασσινών γνωρίζει - παγκοσμίως - τεράστια αύξηση. Τόνισε, μάλιστα, πως σχεδόν ένα στα δυο ψάρια, που κυκλοφορούν ανά τον κόσμο στο εμπόριο, προέρχεται από μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας.

«Το ψάρι - εξήγησε ο Στέφαν Χόλερ - που κατά κύριο λόγο καλλιεργείται είναι ο σολομός. Η Νορβηγία και η Χιλή είναι οι δυο κυριότερες χώρες παραγωγής. Μπαρμπούνια και τσιπούρες καλλιεργούνται κυρίως στη Μεσόγειο. Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα ψάρια που καλλιεργούνται σε τροπικές χώρες. Επίσης, οι γαρίδες καλλιεργούνται πολύ σε χώρες της νότιας Αμερικής, ενώ οι πολύ μεγάλες καλλιεργούνται στη νοτιανατολική Ασία».

Πιστοποιητικό σεβασμού του περιβάλλοντος

Υπάρχουν όμως και πολλά αρνητικά στην ιστορία. Για παράδειγμα, ορισμένα από τα ψάρια που εκτρέφονται στις ιχθυοκαλλιέργειες χρειάζονται ζωικές τροφές ή ψάρια γεγονός που είναι επιβαρυντικός παράγοντας για τη φύση. Σύμφωνα, μάλιστα, με ειδικούς επιστήμονες, η διαδικασία αυτή ενέχει - όταν γίνεται ανεξέλεγκτα - και κινδύνους για την υγεία των καταναλωτών.

Επιπλέον, ορισμένοι από τους ιχθυοκαλλιεργητές, επιχειρώντας να στήσουν τις μονάδες τους, καταστρέφουν - σε ορισμένες περιπτώσεις - σημαντικά ζωτικά μέρη της περιβάλλουσας περιοχής. Για παράδειγμα, σε χώρες της Ασίας - και όχι μόνο - καταστράφηκαν ολόκληρα δάση, ώστε να δημιουργηθούν χώροι για τις μονάδες, όπου σήμερα εκτρέφονται οι μεγάλες γαρίδες.

Αυτοί, καθώς και διάφοροι άλλοι λόγοι ώθησαν την παγκόσμια οικολογική οργάνωση WWF, να καταθέσει μια πρόταση, η οποία προβλέπει την καθιέρωση ενός είδους περιβαλλοντικής σφραγίδας για τις ιχθυοκαλλιέργειες. Δηλαδή, μιας βεβαίωσης, η οποία - τρόπον τινά - θα πιστοποιεί πως οι μονάδες έχουν κατασκευαστεί με μεθόδους φιλικές προς το περιβάλλον, καθώς και ότι το ίδιο ισχύει και με τα ψάρια και τα θαλασσινά που εκτρέφονται σ’ αυτές. Πηγή: http://www.nooz.gr