ΑΝΑΚΑΙΝΙΖΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟ

Oταν ο Ομηρος αφηγείται τη συναρπαστική κάθοδο του πολυμήχανου Οδυσσέα στον Αδη προκειμένου να συναντήσει τον τυφλό μάντη Τειρεσία, οι περιγραφές του για τον τόπο όπου βρίσκονταν οι πύλες του Κάτω Κόσμου ταιριάζουν απόλυτα με το Νεκρομαντείο του Αχέροντα. Μπορεί να το φανταστεί κανείς και μέσα από τις περιγραφές του Παυσανία, πολλούς αιώνες αργότερα, ο οποίος μιλάει για έναν τόπο εφιαλτικό, γεμάτο έλη, υγρασία και ομίχλη...

Δεν θα φανταζόταν κανείς ιδανικότερο σκηνικό για την κατάβαση των νεκρών στο σκοτεινό βασίλειο του θανάτου. Σήμερα ωστόσο, που η Αχερουσία λίμνη στον Νομό Πρεβέζης έχει αποξηρανθεί, οι επισκέπτες δεν αντιμετωπίζουν την ίδια εικόνα. Χωράφια, αγροτικοί δρόμοι, αλλά και εγκατάλειψη, έλλειψη ενημέρωσης, δυσκολία πρόσβασης στον αρχαιολογικό χώρο... Ακόμη και αν πρόκειται για τον Κάτω Κόσμο όμως ή ακόμη και αν κάποιοι σήμερα θέλουν να αμφισβητήσουν ότι εκεί βρισκόταν η είσοδος στο βασίλειο του Αδη, μια ανακαίνιση χρειάζεται. Τόσο για το Νεκρομαντείο όσο και για τη γειτονική του μυκηναϊκή πόλη Εφύρα.

Ηπιες οι επεμβάσεις που προβλέπονται με απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, απαραίτητες όμως όχι μόνο για την ανάδειξη, αλλά και για την προστασία των χώρων: περίφραξη, φυ λάκιο, χάραξη διαδρομών για τους επισκέπτες, στάσεις θέασης, πινακίδες σήμανσης, νέος χώρος στάθμευσης αλλά και ένα πλακόστρωτο μονοπάτι που θα συνδέσει το Νεκρομαντείο με την Εφύρα. Αλλες κατασκευές, όπως κλίμακες, ράμπες ή στέγαστρα προστασίας μνημείων, δεν αποκλείονται, ενώ ένα ενημερωτικό φυλλάδιο και αρχαιολογικός οδηγός κρίνονται απολύτως απαραίτητα. Ο προϋπολογισμός των περίπου 4 εκατ. ευρώ όμως για τα δύο έργα, φαντάζει σε καιρούς χαλεπούς τεράστιος.

Σε περίπου τρία στρέμματα αναπτύσσονται σήμερα τα ερείπια του Νεκρομαντείου και του ιερού του Αδη και της Περσεφόνης, τα οποία ανάγονται στην ελληνιστική εποχή. Η λειτουργία του Νεκρομαντείου στον Αχέροντα όμως είναι πολύ παλαιότερη. Σύμφωνα με τις πηγές. Την περίοδο 1958-1964 ήρθε στο φως η αρχαιότερη ανατολική πτέρυγα του συγκροτήματος όπου βρίσκονται το κυρίως ιερό, οι διάδρομοι και τα παρακείμενα δωμάτια, ενώ κατά τα έτη 1976-1977 αποκαλύφθηκε και η δυτική πτέρυγα. Από τα πλέον ενδιαφέροντα στοιχεία του πάντως είναι ο υπόγειος υπόσκαφος χώρος, η οροφή του οποίου στηρίζεται σε 15 πώρινα τόξα με χρήση που ενδεχομένως συνδέεται με το σπήλαιο της προϊστορικής λατρείας.

Η σημαντικότερη ως τώρα μυκηναϊκή ακρόπολη στην Ηπειρο είναι εξάλλου η Εφύρα, η οποία σήμερα μπορεί να απέχει 4,5 χλμ. από τη θάλασσα, ωστόσο κατά την Προϊστορική εποχή μπροστά από τα τείχη της βρισκόταν ένα απόλυτα προστατευμένο φυσικό λιμάνι. Τρεις επάλληλες σειρές τειχών διακρίνονται σήμερα- οι δύο πρώτες του 14ου-13ου αιώνα π.Χ. και η τελευταία ελληνιστική-, ενώ τρεις επίσης μεγάλοι προϊστορικοί τύμβοι έχουν αποκαλυφθεί στην πλαγιά του λόφου, μοναδικά μνημεία αυτής της εποχής στην Ηπειρο.

Μετ΄ εμποδίων η κατάβαση στον Αδη

Η εύφορη σήμερα πεδιάδα, την οποία διασχίζουν, με μικρές διαφοροποιήσεις από τις αρχαίες κοίτες τους, οι ποταμοί Αχέρων, Κωκυτός και Πυριφλεγέθων, δεν φαίνεται να κρύβει μυστικά. Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές όμως, οι προσκυνητές που έφθαναν στο ιερό ήταν προετοιμασμένοι να υποστούν κάθε κακουχία ώστε να γίνουν αποδεκτοί στον κόσμο των νεκρών.

Επρεπε να απαλλαγούν από τα μιάσματα με κάθαρση σωματική και ψυχική, να προσευχηθούν, να κάνουν επικλήσεις, μαγικές πράξεις αλλά και συγκεκριμένη δίαιτα με τροφές που συνηθίζονταν στα νεκρόδειπνα: χοιρινό, στρείδια, κριθαρένιο ψωμί και κουκιά, τα οποία τους προκαλούσαν μάλιστα τροφική δηλητηρίαση, η οποία ήταν αποδεκτή! Στην κατάσταση αυτή οδηγούνταν σε περιπλάνηση στον μικρό λαβύρινθο του ιερού και τέλος έμπαιναν στη μεγάλη σκοτεινή αίθουσα για να συναντήσουν τις ψυχές. Πηγή: http://www.tovima.gr