VIDEO ΑΠΟ ΤΟ "HOLIDAY" ΜΕ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΙ SCORPIONS

Τώρα που... συνήλθα πια και κατάλαβα τι έζησα, μπορώ να το ομολογήσω ανοιχτά: έκανα λάθος τόσα χρόνια που -πιστός στην παλιά, καλή αγγλόφωνη rock των '70s- δεν έδινα τη σημασία που έπρεπε στους Έλληνες rockers και ειδικά τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου! Ήμουν επηρεασμένος ίσως, από όσα γράφτηκαν ή ειπώθηκαν κατά καιρούς για τον τρόπο με τον οποίο έγινε διάσημος με τραγούδια του μακαρίτη Νικόλα Άσημου!

Αυτό που είδα την περασμένη Δευτέρα στο "Καραϊσκάκη", πραγματικά δεν έχει προηγούμενο. Δεν ήταν μόνο η καταπληκτική ατμόσφαιρα... Δεν ήταν μόνο το δέος που προκαλούσαν οι "θεοί" Scorpions, που κυριαρχούν επί τέσσερις δεκαετίες στη διεθνή μουσική σκηνή... Ήταν αυτές οι ανατριχίλες που σου προκαλούσε ένα πλήθος 40- 50 χιλιάδων ανθρώπων -στην πλειοψηφία τους πολύ νέων- καθώς αποθέωναν σαν ένα στόμα τον "απόλυτο Έλληνα rocker"! Ήταν η αίσθηση ότι ακόμη και παιδιά που ήταν αγέννητα όταν μεσουρανούσε ο Παπακωνσταντίνου, έχουν τα ακούσματά του, νιώθουν τα μηνύματα που σκορπάει!

Και κυρίως, ήταν η συγκίνηση στη φωνή αυτού του ανθρώπου που, για τα δεδομένα της show biz, θεωρείται... ηλικιωμένος, ξεπερασμένος και δεν ξέρω τι άλλο! Δεν ήμουν ποτέ fan του, αλλά έγινα τη Δευτέρα! Όταν άκουσα το "σπάσιμο" στη φωνή του από τη συγκίνηση για την αποθεωτική αντιμετώπιση που έζησε, όταν ένιωσα το τρακ με το οποίο ξεκίνησε να τραγουδάει μην πιστεύοντας κι ο ίδιος αυτό που ζούσε!

Κυρίως, όμως, τον ένιωσα "δικό μου", ολότελα "δικό μου", όταν ο άλλος γερόλυκος Κλάους Μάιν τον κάλεσε στη σκηνή! Ούτε οι ίδιοι οι Scorpions δεν έζησαν τέτοια υποδοχή όταν ξεκίνησαν τη συναυλία!!! Αυτή η εκδοχή του "Holiday" που άκουσα με το Μάιν και τον Βασίλη να δίνουν ρεσιτάλ φωνητικών, ήταν ό,τι καλύτερο είχε αυτή η έτσι κι αλλιώς υπέροχη παράσταση. Γι' αυτό σας δίνω το μικρό βίντεο που κατάφερα να τραβήξω μέσα στον πανζουρλισμό!

Ήθελα να δω τους Scorpions από την πρώτη φορά που εμφανίστηκαν στο "Καραϊσκάκη". Δεν τα κατάφερα, για λόγους ανεξάρτητους της θέλησής μου και είμαι πολύ... ευχαριστημένος γι' αυτό!!! Γιατί, αν τους είχα δει νωρίτερα, δεν θα πήγαινα τη Δευτέρα κι έτσι δεν θα απολάμβανα αυτόν τον τρομερό που είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η ελληνική rock από τότε που έφυγε τόσο απρόσμενα ο Παύλος Σιδηρόπουλος!

Κι ο Βασίλης -αγέραστος και χοροπηδώντας στη σκηνή, παρά τα χρόνια του- με αποζημίωσε στέλνοντας προς κάθε κατεύθυνση αυτό ακριβώς που περίμενα: "Χαιρετίσματα στην εξουσία", μπας και συνέλθει ποτέ και καταλάβει ποιο λαό κυβερνάει! Γιατί εμείς μπορεί να μην έχουμε την κιθάρα του Παπακωνσταντίνου, αλλά εξακολουθούμε να ονειρευόμαστε μιαν άλλη Ελλάδα κι όχι αυτή που μας σερβίρουν...