ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΡΑ ΛΕΕΙ Ο ΤΡΙΜΗΣ....Ο ΣΟΜΠΟΛΟΣ ΑΚΟΥΕΙ ΟΜΩΣ;;;

Ο κατ’ εξοχήν κλάδος της οικονομίας στην Ελλάδα που αξιοποιεί, αυτήν την εποχή, προσχηματικά τη διεθνή κρίση για να περικόψει θέσεις εργασίας και να πάρει πίσω εργασιακά δικαιώματα, είναι οι επιχειρήσεις Τύπου και ΜΜΕ. Και εξηγούμαι: οι «βιώσιμες», με αυστηρά λογιστικά κριτήρια, επιχειρήσεις Ενημέρωσης, πολύ πριν την οικονομική ύφεση, ήταν έτσι κι αλλιώς ελάχιστες. Τα πολλά λεφτά που έριχναν στον παράλογα πληθωρικό τομέα των ΜΜΕ διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες, δεν αντιστοιχούσαν στην προσδοκία άμεσου κέρδους. Για άλλους λόγους -λίγο πολύ γνωστούς- πραγματοποιούνταν και συνεχίζουν να πραγματοποιούνται «επενδύσεις» στην Ενημέρωση και την Ψυχαγωγία, με νέους πλέον εκατομμυριούχους «παίκτες» (λ.χ Αγγελόπουλοι, Λαυρεντιάδης, Ρέστης, Μαρινάκης, Γιαννίκος, κ.ά).
Η μεγάλη πτώση στις πωλήσεις των ημερήσιων κυρίως εφημερίδων ή η υποχώρηση της ακροαματικότητας των κλασικών ενημερωτικών ραδιοσταθμών λ.χ, δεν είναι ένα γεγονός σημερινό που συνδέεται με την οικονομική ανέχεια των πολιτών και την πτώση της διαφήμισης που υποτίθεται ότι τα στηρίζει, αλλά αποτελεί εξέλιξη που σχετίζεται με το περιεχόμενο τους, με ευρύτερους κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες και ιδίως με την ραγδαία ανάπτυξη των ψηφιακών μέσων ενημέρωσης (Internet), την καθήλωση στην τηλεόραση όλο και περισσότερων πολιτών, την ανάπτυξη «ψυχαγωγικών» ΜΜΕ, free press κ.λπ.
Ασφαλώς, λοιπόν, εκείνο που θα κριθεί το επόμενο διάστημα στον Τύπο και στα ΜΜΕ, όσο η οικονομική ύφεση θα αποδιοργανώνει βίαια την κοινωνία, είναι η ικανότητα και η δυνατότητα των συνδικαλιστικών οργανώσεων (δημοσιογράφων, τεχνικών και διοικητικών) να οργανώσουν ένα σχέδιο ουσιαστικής αντίστασης στις προσχηματικές απολύσεις και στην αγριότερη υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων και της κοινωνικής ασφάλισης.
Η πρόβλεψη δεν μπορεί να είναι αισιόδοξη για δύο βασικούς λόγους:
· Οι ηγεσίες των Ενώσεων του Τύπου έχουν ήδη δοκιμαστεί τα προηγούμενα χρόνια της «ελαστικοποίησης» και της διαφθοράς στον κλάδο και έχουν αποτύχει τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα (λ.χ."συμβασιούχοι", "μπλοκάκια", αλλά και πολυθεσίες, αργομισθίες στην ΕΡΤ)
· Η ίδια η Ενημέρωση και συνεπώς και οι άνθρωποί της χάνουν σε μεγάλο βαθμό την όποια κοινωνική αποδοχή και αξιοπιστία τούς είχε απομείνει από τις «εύκολες» εποχές της οικονομικής «ανάπτυξης» –τότε που αυξανόταν ιλιγγιωδώς το ΑΕΠ, υποχωρούσε η αξία της εργασίας, κατέρρεε το κοινωνικό κράτος, αλλά μεγάλωναν οι πάσης φύσεως «φούσκες» και οι αθέατες μπίζνες της δημοσιογραφικής αριστοκρατίας.

Δημήτρης Τρίμης,
δημοσιογράφος, μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ